هنگامی که پلی استایرن کریستال به صورت سرد کشیده می شود، سخت، الاستیک و قوی است. پلی استایرن که بیشتر به صورت دانه های ریز و درشت در محصولاتی مانند جوراب بافی، چتر نجات و موها شناخته می‌شود، در تجارت قالب‌گیری نیز استفاده می‌شود.
به‌ویژه در قالب‌گیری تزریقی، جایی که چقرمگی و توانایی آن برای جریان در اطراف درج‌های پیچیده از مزایای اصلی آن است.
پلی آمیدها ممکن است از یک اسید دی کربوکسیلیک و یک دی آمین یا از یک اسید آمینه که قادر به تراکم خود است یا لاکتام آن ساخته شوند که با گروه عاملی CONH در یک حلقه مشخص می شود، مانند ε-کاپرولاکتام.
با تغییر اسید و آمین می توان محصولاتی سخت و سخت یا نرم و لاستیکی ساخت. پلی آمیدها چه به صورت رشته ها و چه به صورت قالب گیری ساخته شوند، با درجه بالایی از کریستالی بودن مشخص می شوند، به ویژه آنهایی که از آمین های اولیه به دست می آیند.
تحت کشش، جهت گیری مولکول ها تا زمانی ادامه می یابد که نمونه به حدود چهار برابر طول اولیه خود کشیده شود، این ویژگی در رشته ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
دو مورد از موادی که برای سنتز رایج ترین نایلون استفاده می شود، اسید آدیپیک و هگزامتیلن دی آمین، هر کدام دارای شش اتم کربن هستند و محصول نایلون-6،6 نامگذاری شده است.
هنگامی که کاپرولاکتام ماده اولیه است، نایلون-6 به دست می آید، به این دلیل که دارای شش اتم کربن در واحد اصلی است.
پلی آمید، هر پلیمر (ماده ای متشکل از مولکول های بلند و چند واحدی) که در آن واحدهای تکرار شونده در زنجیره مولکولی توسط گروه های آمیدی به هم متصل شده اند.
گروه های آمید دارای فرمول شیمیایی عمومی CO-NH هستند. آنها ممکن است از برهمکنش یک گروه آمین (NH2) و یک گروه کربوکسیل (CO2H) تولید شوند، یا ممکن است از پلیمریزاسیون اسیدهای آمینه یا مشتقات آمینو اسیدی (که مولکول های آنها دارای هر دو گروه آمینو و کربوکسیل هستند) ایجاد شوند.
