هیدروکربن ها (نفت و گاز طبیعی) میلیون ها سال پیش تشکیل شده اند و در عمق زیادی در زمین قرار دارند. آنها این نام را به دلیل ترکیب مولکولی خود (هیدروژن و کربن) داده اند و بیشترین تقاضای منابع انرژی تجدید ناپذیر در جهان را دارند.
هیدروکربن سبک در بورس مانند سایر محصولات نفتی در بین مردم از طرفدارن زیادی برخوردار است.
استفاده از آنها برای اولین بار در چین در قرن 4 قبل از میلاد ثبت شد، اگرچه بهره برداری تجاری از آنها، همانطور که ما امروز آن را می شناسیم، در قرن 19 آغاز شد.
نوعی انرژی است که در طبیعت به مقادیر مختلف یافت می شود. علیرغم این واقعیت که منشأ آن طبیعی است، انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از استفاده از آن به ویژه آنهایی که از احتراق فرآورده های نفتی به دست می آید – به این معنی است که آنها منابع انرژی پاک محسوب نمی شوند.
سوخت های فسیلی و مشتقات آنها منابع اصلی انرژی، هم برای وسایل نقلیه و هم برای گرمایش و تولید برق هستند. با این حال، احتراق آنها مشکلات زیست محیطی ایجاد می کند که اصلی ترین آنها انتشار گازهای گلخانه ای (CO2) است، اگرچه اکسیدهای گوگرد و نیتروژن ظرفیت آلایندگی قوی دارند.
به طور کلی، فناوری فعلی به این معنی است که استخراج آن آسان است. این منبع انرژی است که می توان به طور مداوم به آن دسترسی داشت.
بنزین (بنزین، انگلستان) و گازوئیل در همه جا برای حمل و نقل در دسترس هستند بسیاری از محصولاتی که ما هر روز استفاده می کنیم مبتنی بر نفت هستند (پلاستیک، کابل، پلیمر، کود، پارچه، کفش و غیره).
ذخایر بسیار زیاد است، منبع انرژی فراوانی است.
انتشار گازهای آلاینده به اتمسفر. مقدار عظیم ذخایر بسیار بیشتر از توانایی سیاره در جذب انتشار گازهای گلخانه ای است.
روغن سوزی از گزینه تولید کالاهای دیگر جلوگیری می کند. هزینه فرصت: به جای استفاده از آن به عنوان سوخت، می توان از آن برای تولید کالا استفاده کرد.
این یک انرژی مهم از کشورهای دیگر است. وابستگی زیادی به این منبع وجود دارد. قیمت های آن تغییر می کند. بی ثباتی قابل توجه است و این امر منجر به عدم تعادل در اقتصاد و جامعه می شود.
