آجر گری مرودشت که برای مقاومت در برابر گرمای زیاد طراحی شده‌اند، حداقل برای سه هزار سال، از دوران هیتی‌ها، بخشی از زرادخانه فناوری ما بوده‌اند.
اکنون، پیشنهادی از سوی محققان MIT نشان می‌دهد که این اختراع باستانی می‌تواند نقش کلیدی در قادر ساختن جهان به دور شدن از سوخت‌های فسیلی و تکیه بر منابع انرژی بدون کربن داشته باشد.
ایده محققان این است که از برق اضافی تولید شده در زمانی که تقاضا کم است برای مثال از مزارع بادی که بادهای شدید در شب می وزد.
با استفاده از بخاری های مقاومت الکتریکی که برق را به گرما تبدیل می کنند، استفاده کنند.
این دستگاه‌ها از الکتریسیته اضافی برای گرم کردن حجم زیادی از آجرهای نسوز استفاده می‌کنند که اگر در یک محفظه عایق قرار گیرند، می‌توانند گرما را برای مدت طولانی حفظ کنند.
در زمان های بعدی، گرما می تواند مستقیماً برای فرآیندهای صنعتی استفاده شود، یا می تواند ژنراتورهایی را تغذیه کند که در صورت نیاز به برق، آن را دوباره به برق تبدیل می کنند.
این فناوری به خودی خود قدیمی است، اما سودمندی بالقوه آن پدیده جدیدی است که به دلیل افزایش سریع منابع انرژی تجدیدپذیر متناوب و ویژگی های نحوه تعیین قیمت برق به وجود آمده است.
چارلز فورسبرگ، دانشمند پژوهشی در دپارتمان علوم و مهندسی هسته ای MIT و نویسنده اصلی مقاله تحقیقاتی که این طرح را توصیف می کند، می گوید: از نظر فناوری، این سیستم «می توانست در دهه 1920 توسعه یابد، اما در آن زمان بازاری برای آن وجود نداشت.
این هفته در مجله برق ظاهر می شود.
فورسبرگ اشاره می کند که تقاضا برای گرمای صنعتی در ایالات متحده و بیشتر مناطق صنعتی در واقع بیشتر از کل تقاضا برای برق است.
و برخلاف تقاضا برای برق که بسیار و اغلب به‌طور غیرقابل پیش‌بینی متفاوت است، تقاضا برای گرمای صنعتی ثابت است و می‌تواند از منبع گرمای اضافی در هر زمان که در دسترس باشد استفاده کند و بازار تقریباً نامحدودی برای گرمای ارائه شده توسط این سیستم مبتنی بر آجر نسوز فراهم کند.
